پژوهش مدرسه تخصصی ریحانه النبی

بسم الله الرحمان الرحیم
امام حسین در قرآن (2)
امام حسین (ع) و قرآن دو روی یک سکه اند،«کتاب الله»و «عترت» از هم جدا نمی شوند. به یقین،آنهایی که از این دو کناره گیری کرده‌اند،گمراه می‌باشند و کسانی هم که تنهابه یکی از آنها دل داده‌اند،به سر منزل مقصود نخواهند رسید و در نیمه راه خواهند ماند.
آنهایی به رستگاری می‌رسند که در پرتو قرآن،راه حسین و علی (ع) را انتخاب نمایند. مگر نه این است که می‌گویند،همه زمین ها کربلا و همه روزها عاشورا است.
از جمله آیه ای که در شان و منزلت امام حسین (ع) در قرآن به استناد روایات معتبر بیان شده است آیه تطهیر است . که در سوره احزاب آیه 33 بیان شده است :
فرمود : انما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت ویطهرکم تطهیرا؛بی‌شک،خدای متعال اراده فرموده است که پلیدی را از شما خانواده بزداید و شما را پاک و پاکیزه فرماید.
همه و همه،حتی صاحبان و نویسندگان «صحاح»(راویان اهل سنت) شأن نزول این ایه را درباره پیامبر اکرم و خانواده‌اش می‌دانند.زمانی که رسول خدا(ص) کسا و روپوشی خواستند و به علی(ع)، فاطمه(س) و حسن و حسین(ع) افتخار حضور در زیر آن و کنار خود را بخشیدند،پس فرمودند:«پروردگارا، این خاندان من است،پس هر آلایشی را از آنها بزدا و آنها را پاک و پاکیزه بگردان»
و این ایه شریفه، گواهی خدای متعال به پاکیزگی و طهارت اهل بیت(ع) و نیز مرتبه بلند و بالای آن بزرگواران است که امام حسین(ع) هم شامل آنها می‌شود.
نماينده يزيد در مدينه (مروان ) تصميم گرفت كه از امام حسين عليه السلام براى يزيد بيعت بگيرد، امام فرمود: «ويلك يا مروان فانّك رجس» واى برتو، تو پليد هستى و ما خانواده اى هستيم كه خداوند در شاءن ما فرموده است :« انّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يطهّركم تطهيرا»
مفسر بزرگ قرآن مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید: «کلمه اهل البیت در عرف قرآن کریم اسم خاص است که هر جا ذکر شود، مراد پنج تن هستند، یعنی: رسول خدا( ص) ، علی ، فاطمه و حسن و حسین (علیهم السّلام) و بر هیچ کس دیگر اطلاق نمی‌شود، هر چند که از خویشان آن حضرت باشند. و بردن انواع پلیدی‌ها و رذایل، با عصمت الهی منطبق می‌شود و آیه شریفه یکی از ادله عصمت اهل بیت به شمار می‌آید.

حجت الاسلام والمسلمين پورعيسي (زيد عزه)استاد حوزه و دانشگاه