پژوهش مدرسه تخصصی ریحانه النبی

نکات تربیت

خدا را زود خرج نکن…
‌
? اگه شما هم تو این موقعیت ها همین کارو می کنید دارید بچه تون رو از خدا دور می کنید:
‌
1. وقتی بچه خوردنی را نمی خوره و روی زمین یا لباسش میریزه می گیم این کارو نکن اسرافه خدا دوست نداره.
‌
2. وقتی بچه مون حرف زشت میزنه می گیم خیلی حرفت زشت بود، از این حرفا بزنی خدا می برتت جهنم.
‌
3. وقتی می خوایم بریم بیرون به دخترمون می گیم دختری که چادر سرش می کنه خدا بیشتر دوستش داره.
‌
4. وقتی بچه مون مهر را برمیداره پرت می کنه یا قرآن را می اندازه می گیم این کارو بکنی خدا ناراحت میشه میری جهنم.
‌
5. وقتی می خوایم بچه مون را به نماز ترغیب کنیم میگیم اگه می خوای خدا دوستت داشته باشه باید نماز بخونی.
‌
6. وقتی فرزندمون یواشکی رفته یه گوشه داره کار زشتی انجام میده به روش میاریم و می گیم وای خدا دید چه کار بدی کردی سریع عذرخواهی کن.
‌
?تو پست بعدی توضیح می دم چرا این رفتارها باعث دور شدن بچه ها از خدا میشه. اما قبلش شما بگید…
‌‌
?چقدر این مشکلات تو خانواده ها هست؟ شما هم این کارهارو انجام میدید؟ مثالی دارید به آیدی زیر بفرستید.

بسم الله الرحمان الرحیم

امام حسین (ع) در قرآن (5)

امام حسين(ع) انسان کامل و تجلي آيات قرآن است. آيات متعددي در شأن امام و ديگر اهل بيت(ع) در قرآن وارد شده است . از جمله ی آن ، سوره‌ي مبارکه فجر( آیات 27-30) که به سوره امام حسين(ع) شهرت يافته است.( محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۸۸ش، ص۲۵۱.) وبر اساس حدیثی از امام صادق(ع) منظور از «نفس مطمئنه» (در آیه ۲۷) امام حسین(ع) است.
همچنین، یکی از تفسیرهای «لیال عشر» (شب‌های دهگانه) ده شب آغازین محرم ذکر شده است(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۳۹.)
سوره فجر از جمله سوره‌هایی است که بر روی ضریح امام حسین(ع)(نصب ‌شده در سال ۱۳۹۱ش) حک شده است (خبرگزاری حوزه , همه چیز درباره ضریح جدید امام حسین(ع)- گنجینه معارف – 20/7/97)
قرآن میفرماید: یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ«27» اِرْجِعِی إِلی رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً«28» فَادْخُلِی فِی عِبادِی«29» وَ ادْخُلِی جَنَّتِی«30» “، “اي نفس مقدس و آرام، به سوي پروردگارت باز گرد که همانا تو راضي و خشنودي از نعمت‌هايش و او از تو راضي است، پس در صف بندگان خاص من درآي و به بهشتم وارد شو.”
امام صادق(ع) فرمود: «اقرؤا سوره الفجر فی فرائضکم و نوافلکم فانها سوره الحسین بن علی، » سوره فجر را در نمازهای واجب و نیز نمازهای مستحب خود بخوانید؛ چرا که این سوره، سوره حسین بن علی(ع) است و به آن دل ببنديد. خدا شما را رحمت کند و بيامرزد. ” ابو اسامه که در مجلس حاضر بود، پرسيد: “چرا اين سوره مخصوص امام حسين عليه السلام است؟”
امام فرمودند: “آيا نمي‌شنوي سخن حق را که مي‌فرمايد: اي نفس مطمئن …،” مقصود حسين عليه السلام است، زيرا اوست که نفس مطمئن است و از خدا راضي و خدا از او راضي است و اصحاب او از آل محمد از خداوند روز قيامت راضي هستند و او از آنان راضي است.
اين سوره درباره امام حسين عليه السلام و شيعيانش و شيعه آل محمد خصوصا وارد شده است که هر که بر آن سوره مداومت کند، همراه با امام حسين عليه السلام و درجه‌اش در بهشت است و همانا خداوند غالب و حکيم است.” (بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۹۳ و ج ۴۴، ص ۲۱۸)

حجت الاسلام و المسلمين پورعيسي (زيدعزه) استادحوزه و دانشگاه 

بسم الله الرحمان الرحیم

“امام حسین (ع) در قرآن” (4)

قرآن کریم در سوره مبارک دهر(انسان) که در تبیین عظمت حقیقت درونى و نفسانى اهل بیت علیهم السّلام و اخلاص در اطاعت و عبادتشان، نازل گشت، به تشریح علل و اسباب این برترى و فضیلت پرداخته و مى‌فرماید:
«إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اَللّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً* إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِیراً* فَوَقاهُمُ اَللّهُ شَرَّ ذلِکَ اَلْیَوْمِ وَ لَقّاهُمْ نَضْرَهً وَ سُرُوراً* وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّهً وَ حَرِیراً» (دهر 9-12)«ما شما را براى رضاى خدا اطعام مى‌کنیم و خواستار هیچ‌گونه پاداشى از شما نیستیم*ما از پروردگارتان در آن روز عبوس و سخت، بیمناکیم* خداوند آنان را از شرّ آن روز نگاه مى‌دارد و آن‌ها را که شاد و مسرورند، پذیرا مى‌شود*و در برابر صبر و بردبارى، بدان‌ها بهشت و لباس‌هایى از حریر بهشتى ارزانى مى‌دارد.»

بنا به نقل بیشتر مفسّران و محدّثان،(در کتاب الغدیر بیش از 34 نفر از علمای معروف اهل سنت را نام میبرد که در کتابهای خود نقل کرده اند که این آیات در مورد اهل بیت (ع) نازل شده است . روايت فوق از رواياتى است كه در ميان اهل سنت مشهور بلكه متواتر است. )
این سورۀ مبارک در پى بیمارى امام حسن و امام حسین علیهما السّلام در حق اهل بیت نازل شد، که امام على علیه السّلام نذر کرد به شکرانۀ بهبودى آن‌دو بزرگوار سه روز، روزه بگیرد. از این‌رو، اعضاى خانواده پس از بهبودى فرزندان، به نحوى بایسته به نذر خود وفا کردند؛ وفایى برخوردار از زیبنده‌ترین مظاهر ایثار و از خودگذشتگى که در حق آنان این آیه نازل شد:

«إِنَّ اَلْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً* عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اَللّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجِیراً* یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً» (انسان 5-7)
«به یقین، نیکان از آن جام مى‌نوشند که با عطر دلپذیرى آمیخته است*از چشمه‌اى که بندگان خالص خدا از آن مى‌نوشند و از هرجا بخواهند آن را جارى مى‌سازند* آنان به نذر خود وفا مى‌کنند و از روزى که شرّ و عذابش گسترده است، بینماکند».
خداوند به پاس این ایثار و از خودگذشتگى و وفاى به عهد، افزون بر نعمت‌هاى فراوان اخروى، پیشوایى و امامت دنیاى مسلمانان را به آنان ارزانى داشته است.
علماى شيعه همه اتفاق نظر دارند كه هيجده آيه يا مجموع اين سوره، در شان اه بیت (ع) نازل شده است و همگى بدون استثناء در كتب تفسير يا حديث روايت مربوط به آن را به عنوان يكى از افتخارات و فضائل مهم على عليه السّلام و فاطمه زهرا و فرزندانشان عليهم السّلام آورده‏ اند(برگزيده تفسير نمونه، ج‏5، ص

حجت الاسلام والمسلمين پورعيسي (زيد عزه) استاد حوزه و دانشگاه

بسم الله الرحمن الرحیم
{امام حسین (ع) در قرآن (3)}
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: «خداوند فاطمه را به محمد و علی در شهادت ملحق کرد و حسن و حسین را به آنان ملحق ساخت» (بحار الانوار، ج 37، ص 48، حدیث 27- تفسیر امام حسن عسگری.)
از جمله آیاتی که در قرآن مجید در باره امام حسین (ع) است آیه 61 سوره آل عمران است که به “آیه مباهله” معروف است .
در شأن نزول این ایه،مفسران و دانشمندان بر این باورند که به هنگام توافق مسیحیان نجران با رسول اکرم(ص) در امر مباهله که هر کدام،در پیشگاه خداوند نابودی و هلاکت کسی را بخواهد که در دعوت خویش دروغ گو می‌باشد،نازل شده است.
قرآن میفرماید :« فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ»
پس هر که در این (باره) پس از دانشی که تو را (حاصل) آمده با تو محاجه کند بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما جانمان و جانتان(عزیز ترین کسان) را فرا خوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

در زمانی که برای مباهله مشخص گردیده بود، رسول اکرم(ص)،اهل بیت(ع) خود را ،به همراه داشت
بر اساس روایات پرشمارى از شیعه و سنى، رسول خدا(ص)در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه امام حسین( ع)را در آغوش داشت و دست امام حسن (ع) را گرفته بود و حضرت فاطمه و امام على علیهماالسلام در پشت سر حضرت حركت مى‌كردند(الكشّاف، ج‌ 1، ص‌ 368 و 369.)
مرحومه علامه طباطبایی(ره) میگوید: در این واقعه به اتفاق مفسران و راویان و تأییدهای تاریخی، رسول خدا(ص) به جز علی، فاطمه و امام حسن و امام حسین (ع)، کسی را با خود نیاورد (طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق، ج۳، ص۲۲۳.)
وقتی مسیحیان عظمت و نورانیت این خاندان را دیدند،برای اجرای مباهله عذر آوردند و حاکمیت پیامبر(ص) را در اجرای احکام جزیه و مالیات پذیرفتند.
حال به این مطلب می‌رسیم که ایا فرزندان رسول خدا کسانی جز حسن و حسین(ع)بوده اند؟
امام حسین(ع) در صحنه مباهله کوچکترین مدافع حقانیت اسلام بود که بعد از پیامبر(ص)،حق وجود مبارکش توسط باطل پایمال شد.
اما باز هم خون به زمین ریخته حسین(ع) نجات دهنده اسلام بود و حق حقیقی او که همان دین اسلام بود، هیچ گاه پایمال نشد و تا زمانی که خونش بر رگ‌های این دین بزرگ جاری است،هم حسین زنده است و هم دینش.

حجت الاسلام والمسلمين پورعيسي (زيد عزه) استادحوزه و دانشگاه

بسم الله الرحمان الرحیم
امام حسین در قرآن (2)
امام حسین (ع) و قرآن دو روی یک سکه اند،«کتاب الله»و «عترت» از هم جدا نمی شوند. به یقین،آنهایی که از این دو کناره گیری کرده‌اند،گمراه می‌باشند و کسانی هم که تنهابه یکی از آنها دل داده‌اند،به سر منزل مقصود نخواهند رسید و در نیمه راه خواهند ماند.
آنهایی به رستگاری می‌رسند که در پرتو قرآن،راه حسین و علی (ع) را انتخاب نمایند. مگر نه این است که می‌گویند،همه زمین ها کربلا و همه روزها عاشورا است.
از جمله آیه ای که در شان و منزلت امام حسین (ع) در قرآن به استناد روایات معتبر بیان شده است آیه تطهیر است . که در سوره احزاب آیه 33 بیان شده است :
فرمود : انما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت ویطهرکم تطهیرا؛بی‌شک،خدای متعال اراده فرموده است که پلیدی را از شما خانواده بزداید و شما را پاک و پاکیزه فرماید.
همه و همه،حتی صاحبان و نویسندگان «صحاح»(راویان اهل سنت) شأن نزول این ایه را درباره پیامبر اکرم و خانواده‌اش می‌دانند.زمانی که رسول خدا(ص) کسا و روپوشی خواستند و به علی(ع)، فاطمه(س) و حسن و حسین(ع) افتخار حضور در زیر آن و کنار خود را بخشیدند،پس فرمودند:«پروردگارا، این خاندان من است،پس هر آلایشی را از آنها بزدا و آنها را پاک و پاکیزه بگردان»
و این ایه شریفه، گواهی خدای متعال به پاکیزگی و طهارت اهل بیت(ع) و نیز مرتبه بلند و بالای آن بزرگواران است که امام حسین(ع) هم شامل آنها می‌شود.
نماينده يزيد در مدينه (مروان ) تصميم گرفت كه از امام حسين عليه السلام براى يزيد بيعت بگيرد، امام فرمود: «ويلك يا مروان فانّك رجس» واى برتو، تو پليد هستى و ما خانواده اى هستيم كه خداوند در شاءن ما فرموده است :« انّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يطهّركم تطهيرا»
مفسر بزرگ قرآن مرحوم علامه طباطبایی می‌فرماید: «کلمه اهل البیت در عرف قرآن کریم اسم خاص است که هر جا ذکر شود، مراد پنج تن هستند، یعنی: رسول خدا( ص) ، علی ، فاطمه و حسن و حسین (علیهم السّلام) و بر هیچ کس دیگر اطلاق نمی‌شود، هر چند که از خویشان آن حضرت باشند. و بردن انواع پلیدی‌ها و رذایل، با عصمت الهی منطبق می‌شود و آیه شریفه یکی از ادله عصمت اهل بیت به شمار می‌آید.

حجت الاسلام والمسلمين پورعيسي (زيد عزه)استاد حوزه و دانشگاه